In het wandelprogrammaboekje stond de Gulpdaltocht in Slenaken vermeld. Ik wilde hier graag heen en na wat overleg ging NOAD clublid Wiel mee. De voorspellingen voor het weer waren gunstig en het zou een mooie warme zonnige dag worden. De auto konden we vlakbij het startlokaal stallen en al vroeg in de ochtend vertrokken we met ons tweetjes in een frisse ochtend.

De eerste klim zat al aan het begin van de route. Toen we boven aankwamen aan de top van deze heuvel konden we de vesten al uitdoen want de transpiratie kwam al door alle gaten naar buiten. Direct al een mooi vergezicht als je tenminste de moeite nam om even achterom te kijken. Over allerlei bospaden en graspaden ging de route verder richting het buurland België. We stelden al vroeg vast dat we een goede keus hadden gemaakt om naar Slenaken te gaan. 
De  Voerstreek  is een prachtig gebied en heeft een typisch karakter. Steeds doemen er mooie vergezichten op en de gehuchten en dorpen hebben een ietwat rommelig karakter. Geen rijtjeshuizen of hoogbouw en geen woning die op elkaar lijkt. Een rooilijn wordt niet gehanteerd en door het heuvelachtig gebied krijgt het dorp nog een speciale dimensie. Veel open water, niets ondergronds of gekanaliseerd maar ongerept stromend midden door het dorp.

Deze route had één centrale rust- of drankpost waar wij 3 keer kwamen, dus steeds een lus liepen. Zo verkenden we de omgeving van Sint-Martens-Voeren goed. Deze Voerstreek staat bekend om de taalstrijd tussen Vlamingen en Walen en kent 3 dorpen: Sint-Martens-Voeren, Sint-Pietsers-Voeren en ‘s-Gravenvoeren oftewel Voeren. Wij wandelaars kennen deze streek wel maar zo’n prachtige route als we nu liepen hebben we daar nog niet gedaan. Gelukkig heb ik de track op GPS opgenomen en we zijn vastbesloten om deze wandeling met de overige clubgenoten van wsvNOAD zeker nog eens te gaan doen.