• 16 februari

Deze zaterdag stond Batice op de wandelagenda. Een prachtige dag met hoge temperaturen voor deze tijd van het jaar was voorspeld. We waren voorbereid maar durfden alleen nog niet in de korte broek te verschijnen aan de start. Gabriël leert snel en wist van vorige keer waar Han de auto altijd parkeert. Aan de achterkant van het startgebouw, bij de Brandweer. Inderdaad net niet naast de inschrijftafel, maar het scheelt niet veel.

Bij de inschrijving bleek dat de mobiele telefoon van Angelo niet goed was opgeladen. Geen nood want de powerbank kon het oplossen, dacht hij. De telefoon vroeg om de pincode en na 3 keer de foute code om de PUK-code. Tja die had hij niet bij zich dus dan maar zonder deze handy. Poeh wat schijnt de zon fel en wat staat deze laag! De zonnebril gelukkig meegenomen en pats, valt er een glas uit. Het zit allemaal niet mee zegt Angelo. We worden oud……hoort hij iemand zeggen: “Vroeger dacht ik dat alleen kinderen ouder werden…..” Nou ja, die heb ik onthouden.Dan maar snel een foto gemaakt om te laten zien wat voor dag het is en dat je echt niet zonder zonnebril kunt.

Wij zijn erg voorzichtig en lopen langs de weg in Ganzepad, achter elkaar en links zodat we het tegemoetkomend verkeer goed zien aankomen. Ondanks dat, of gelukkig maar want een moeder met kind komt ons in haar auto tegemoet en….. het scheelde echt maar ‘ee jummie’ of 3 van ons waren geschept. Ze werd verblind en deed de zonneklep vd bijrijdersstoel omlaag maar week daarbij uit naar rechts. Zó rakelijks langs ons dat het onvoorstelbaar is dat onze beschermengel zelfs hiervan schrok. Tjee wat een geluk hebben we gehad.

De route was schitterend al moesten we direct na de start al een stijle klim bedwingen. Boven even staan puffen en naar adem snakken maar daarna is het super genieten van het Hervé landschap. Kuifje moet wel genoten hebben toen hij hier verbleef. Wat een uitgestrekt landschap met zo af en toe een woning of een gehuchtje. Geweldig mooi. We moesten vaak en veel door weilanden trappelen. Niet erg zul je denken maar….. drassig! Ondanks het mooie weer bleef de schoen soms wat hangen en dat was nog niet het ergste. We hebben op deze tocht echt wel wat meegemaakt. Koeiepoortjes of ‘stegels’ zijn we wel gewend maar hier zijn ze zo gemaakt dat personen met een maatje meer het niet redden…..

Nadat we allen wat kleding uit hadden gedaan kon deze hobbel toch genomen worden. De vocht hing in de dalen en zorgden voor de sfeer. Deze tocht blijft lang in onze herinnering door al onze ervaringen maar vooral door de schoonheid.