Bijna aan het eind van het jaar, en de start van de herfst hebben we nog steeds te maken met het Covid-19, of Corona-virus. Er is nu sprake van een 2de golf. Wie weet hoeveel golven er nog zullen volgen?
Het leven wordt bepaald door allerlei maatregelen en discussies over de juistheid hiervan. Vrijheid van meningsuiting is een recht dat wij verworven hebben en daar valt ook niet aan te tornen. Het is wel lastig, zeker omdat social media hierin een belangrijke rol spelen. Wat wel of niet correct of waar is is heel lastig of niet vast te stellen in de wereld waarin we nu leven.
Overstelpt met oproepen om cadeaus ruim op tijd te bestellen en liefst op internet om contacten te vermijden heb ik een nieuwe outdoor GPS mogen bestellen. Blijkbaar is het inderdaad nog niet druk half november want de volgende dag werd hij al bezorgd. Zodoende was het al snel gezellig om het cadeautje te mogen uitpakken en uiteraard te testen. Immers niet goed, geld retour is de garantie.
Wat wel mag en kan is wandelen. In een groep is niet meer toegestaan hetgeen uiteraard wel erg jammer is want in je eentje wandelen is niet gezellig. Nu ben ik in 2008, alweer 12 jaar geleden, ook in mijn eentje naar Santiago de Compostella gewandeld. Ook toen, net zo als nu, was het voor mij belangrijk om tijdens de pauzes en vooral in de avonden gezelschap te hebben van mijn vrouw.
Samen vult ieder zijn eigen tijd in met de beperkingen die ons worden opgelegd. Minder contacten en ook minder samen ergen heen. De contacten verlopen nu haast allemaal via internet. Gelukkig zijn we beiden vaardig genoeg in en met de digitale wereld. De ZOOM bijeenkomsten van de foto- en genealogieclub voor mij naast de webinars die we beiden volgen vullen wel de tijd maar zijn wel afstandelijk en beperkt.
We maken er het beste van en genieten van onze kinderen en kleinkinderen met Skype of Whatsapp. We proberen gezond te blijven en te overleven.
