Toch zijn er verhalen die liever niet verteld worden.

echtpaar Gerardus Schrauwen en Antonia Nieuwlaet

Ziekenfonds schuldige aan dood grootvader

Mijn opa Antonius Krijnen is bij ons komen inwonen na de dood van zijn 2e vrouw. Opa was brood/banketbakker geweest en had een ernstige vorm van asthma waarvoor hij medicijnen kreeg vanuit het longcentrum “de Klokkenberg” in Breda. Hij was hier al jaren in behandeling en ondanks zijn benauwdheid was hij erg tevreden dat hij goed was ingesteld met deze medicatie. Toen hij echter vanuit Terheijden in Noord Brabant naar ons in Terwinselen in Limburg verhuisde veranderde ook zijn ziekenfonds. Deze weigerde deze dure medicijnen te verstrekken. Opa moest andere medicatie krijgen en werd opgenomen in het ziekenhuis zodat de longarts hem goed kon volgen bij het instellen van de medicatie. Vlak voor Kerst vertelde hij aan mijn ouders dat de benauwdheid nog nooit zo erg was geweest en hij was bang dat hij niet meer uit het ziekenhuis zou komen. En zo geschiedde. Hij overleed op 2de kerstdag door verstikking. Voor mij was dit een dramatische gebeurtenis. Opa was een lieverd en hoe ik hem benauwd naar lucht heb zien happen en hij toch lief voor mij wilde zijn heeft diepe indruk op mij gemaakt. Zijn dood en lijden zijn de grote drijfveer geweest om te kiezen voor een verzorgend beroep. Dé reden om de verpleging in te gaan.

Hoofdprijs

Hij was “fout” in de 2de wereldoorlog, lid van de NSB. Rein Frölings wint na dit feit 2 maal de hoofdprijs in de Lotto. Hoe bijzonder is dit?

Wilhelmus Vonk is in Ravensbrück op 14 april 1945 ter dood gebracht. Gearresteerd op 20 oktober 1943 in Bergen op Zoom. Reden arrestatie: hulp aan Joden. Hij werd van Scheveningen overgebracht naar Vught. Op 6 september 1944 kwam hij aan in Oraniënburg-Sachsenhausen waarna hij naar Neuengamme werd verplaatst. Tot 21 december 1944 te werk gesteld in Aurich, kamer 10. In Neuengamme keert hij terug op 3 januari 1945 in blok 18: Schönungsblock.

Oorlogsslachoffers.

Er zijn 33 bevestigde Tweede Wereldoorlogslachtoffers in de stamboom. Waaronder de familie Bleekveld, Menassen, de Winter en van Gils. Daniël Belles is zodanig aangemerkt omdat hij in een interneringskamp in Indonesië is geweest.

• burgers en militairen die in de strijd met de vijand of door hun handelingen of houding tegenover de vijand het leven hebben verloren;
• mensen die tijdens de door de vijand opgelegde internering of vervolging overleden zijn;
• mensen die zijn omgekomen door oorlogsgeweld zoals een beschieting of bombardement.

Emma de Winter, Joods en gehuwd met Antonius Hoes, is een van de weinige overlevenden van de Holocaust in de 2de Wereldoorlog. zie interview.

Noodlot:

BEGRAFENIS DIENSTPL. Adrianus Verbrugge.
Het stoffelijk overschot van den dienstpl. Verbrugge die op 19 Mei op jammerlijke wijze in de Wiel op de Vughtei’helde om het leven kwam. is gistermiddag overgebracht van het lijkenhuisje te Vught naar het Groot Zlekengasthuis alhier. Hedenmorgen had de overbrenging plaats
naar Terwinselen, de woonplaats van den dienstpl. Verbrugge, alwaar op Maandag a.s. de uitvaart en bijzetting zal plaats vinden.
By deze begrafenis zal het regiment wielrijders vertegenwoordigd zijn door een deputatie.

Het verhaal van onze nicht:

Mijn moeder Annie Hamerlinck was al 3 weken over tijd toen ze uiteindelijk besloten om het kindje te gaan halen. Niet met een keizersnede, dat was bij het eerste kindje te gevaarlijk zeiden ze. Weeën opwekken door middel van het drinken van olijfolie en duwen op de buik. Het kindje is uiteindelijk dood geboren. Doodgeboren kindjes kregen in die tijd geen naam, omdat ze niet gedoopt konden worden. Ik denk dat mijn broertje 5 april 1951 geboren is. Hij is nl. wel begraven en wel op zaterdag 6 april 1951 om 9.00 uur. Dat staat nl. op het briefje van de begrafenisrechten van de gemeente Heerlen. En dan slaat het noodlot weer toe bij het 3de kindje: Dat kindje is plotseling na 2 dagen geleefd te hebben, overleden. Doodsoorzaak onbekend. Het kindje werd geboren op 6 februari 1955 en kreeg de namen: Wilhelmina Josephina. Dit kindje is op 8 februari 1955 gedoopt. Zodoende staat dit kindje wel in het trouwboekje van mijn ouders. Het is begraven op 9 februari 1955, volgens de gegevens op het briefje van de begrafenisrechten van de gemeente Heerlen

Oom Jan Adriaanssen, schilder én zanger bij de Mestreechter Staar en zangvereniging St. Jozef in Kaalheide, had afgesproken bij ons thuis te komen schilderen en witten. Belofte maakt schuld en helaas kon hij enkel nog komen terwijl de buren een communiefeest hadden. U voelt het al aankomen. Een mooie zomerse dag zodat al het bezoek bij de buren buiten zat en ome Jan de verf moest mengen. Met een grote mixer in de emmer. Jawel de mixer draaide op volle toeren en toen in de verf. De ramp was niet te overzien bij de buren! Het ‘feest’ begon toen pas echt!

In ons eigen gezin heeft de arrestatie van mijn vader Hein Verbrugge in verband met betrokkenheid bij wapenhandel een behoorlijke impact gehad. Ik was destijds een tiener en hoorde uit een gesprek tussen mijn moeder en buurman (destijds politieagent) dat mijn pa gevangen genomen was. Na verhoor en een paar dagen hechtenis is hij vrij gelaten en is deze zaak tegen hem geseponeerd. Het delict betrof: Peter Jozef Houppermans geboren op 13 april 1905 in Schloss Rahe Aken-Laurensberg, waar zijn vader tuinman was. Hij woonde aan de Kaalheidersteenweg in Kaalheide-Kerkrade.
Na de oorlog omstreeks 1947 werd hij aangesteld als conservator van museum Oud-Erenstein en op 15 juli 1961 vond bij hem thuis een inval plaats en werd er een arsenaal aan wapens gevonden. Joep werd geschorst als conservator en veroordeeld voor verboden wapenbezit dat volgens zijn zeggen bedoeld was om een wapenkamer in te richten in het museum

Wie is nu de moeder? In verschillende aktes van Johanna Maurix en van haar kind(eren) staat Johanna Eijkemans dat later gecorrigeerd werd. Bijzonder is dat tot en met haar eigen overlijdensakte deze naamswijziging is doorgevoerd. Een zoektocht naar de ‘enige’ echte. Wat is de reden van de wijziging door de Regtbank te ‘s-Hertogenbosch aangebracht?

Bij overlijden in 1866 is Johanna 44 jaar oud. De aantekening in de kantlijn is van 25 juli 1872.

De reden is waarschijnlijk dat haar zoon Lambertus Spierings zes dagen later op 31 juli 1872 trouwt en een correcte geboorteakte moet tonen. In zijn geboorteakte is zijn moeder Johanna Maurix.

Johanna Maurix wordt in 1823 geboren als een dochter van een ongehuwde moeder, die ook Johanna Maurix heet. Moeder Johanna trouwt in 1825 met Gerardus Eijkemans, maar haar dochter Johanna wordt bij huwelijk niet gewettigd en erkend. Gerardus is weduwnaar en een stuk ouder. Hij overlijdt in 1832. Johanna gaat waarschijnlijk door het leven als mevrouw Eijkemans, waardoor de fout optreedt.

Lees verder op de volgende pagina: Beelden vertellen